'Net griemen, mem' zou ik volgens de overlevering als broekenmannetje hebben gezegd. Dat was in Dokkum, ergens rond 1956. Kort daarna is mijn Fries vliegensvlug verdampt doordat mijn vader (Hagenees) en moeder (Brabantse) naar Haarlem verhuisden. Dus 'net griemen, mem' werd 'niet knoeien, mama'. Zat het Fries meer dan zestig jaar latent in een afgelegen taalgebiedje van mijn brein, wachtend om wakkergekust te worden? Niets wees erop toen ik vier weken geleden begon in Spiegel van de Friese ...
Hiel vaeke is een boek mooier as de verfilming van dat boek. Mar soms bin boek en film allebeide meer as indrokwekkend. Vleden jaor las ik de roman Noem me bij jouw naam. De vertaeling van Call me by your name van André Aciman. Lês fierder by Johan Veenstra… Lês fierder